Telefoon

06 18724765

E-mail

info@alinkarts.nl

KvK

53074947

Galerie ArtiBrak, Voorburg
Galerie Arti-Shock, Rijswijk

1996 Vrije Academie, Den Haag Groep
1996 Tuinen Ruud Aanhane, Katwijk Groep
1997 AMRO Bank, Den Haag Solo
1998 Haagse Salon, Stadhuis, Den Haag Groep
1998 W.D.C. de Sprong, Den Haag Solo
1998 Hamaco Wassenaar Duo
1998 Consumentenbond Den Haag Solo
1999 Min. van Economische Zaken, Den Haag Solo
2000 Galerie Edison, Den Haag Groep
2000 Vrije Academie, Den Haag Groep
2001 Radio West, Den Haag Solo
2001 Stg. Regentenkamer, Den Haag Solo
2002 Haagse Dierenbescherming Solo
2002 Kunsthuis Interlokaal, Wezup Groep
2002 Galerie Sidac, Leiden Groep
2003 Galerie Edison, Den Haag Groep
2004 Kunst in het volkspark, Enschede Groep
2004 Galerie de Sigarenfabriek, Delft Groep
2005 Galerie de Sigarenfabriek, Delft Groep
2006 Galerie de Sigarenfabriek, Delft Groep
2006 Het Bolwerk, Enschede Groep
2006 Galerie Ambachtsgaarde, Den Haag Solo
2007 Galerie Ambachtsgaarde, Den Haag Solo
2007 M.C. Loudon, Den Haag Solo
2007 Benefiet exp., Stg. Kind en Dier Groep
2007 Open Atelierdagen De Rade, Den Haag Solo
2008 Galerie Arti-Brak, Voorburg Groep
2008 Open Atelierdagen De Rade, Den Haag Solo
2008 Expo: 2008-09 in Koningkerk, Voorburg Groep
2009 Ledententoonstelling Arti-Brak, Voorburg Groep
2009 Vliegershow in Atrium, Pulchri Den Haag Groep
2009 Preva, Den Haag Solo
2009 Sidac studio, Leiden Groep
2009 Stadsgalerie Woudrichem, Woudrichem Groep
2010 Regentenkamer, Den Haag Groep
2010 Galerie Arti-Shock, Rijswijk Solo
2010 Galerie Arti-Brak, Voorburg Groep
2011 Villa Escamp, Den Haag Groep
2011 Open atelierroute Escamp, Den Haag Solo
2011 Sidac Studio, Leiden Groep
2011 Haagse Kunstkring Groep
2011 Galerie Arti-Shock Groep
2011 Haagse Kunstkring Groep
2012 Galerie Arti-Brak Groep
2012 Stadsmuseum Leidschendam-Voorburg Groep
2013 Galerie Arti-Brak, Voorburg Groep
2014 Galerie Arti-Shock, Rijswijk Groep
2015 Art Impppuls, Rijswijk Groep
2015 Galerie Arti-Shock, Rijswijk Groep
2016 Keu's genoeg, Den Haag Solo
2016 Galerie Arti-Brak, Voorburg Groep
2016 Galerie Arti-Shock, Rijswijk Solo
2017 Galerie Arti-Brak Voorburg Groep
          1 maart - 26 maart
2017 Galerie Arti-Shock, Rijswijk Groep
          1 april - 21 april

Het ruimtelijk werk van Cora alink

Ronde basisvormen met een aandoenlijke dierenkop, meestal in één kleur. Door de eenvoudige vormen geeft Cora niet meer informatie dan nodig is en refereert ze aan het kind in ieder van ons. De fantasievolle objecten zijn dieren, of mannetjes en vrouwtjes of is hier sprake van vrouwtjes- en mannetjesdieren?
Alink houdt zich voornamelijk bezig met het vervaardigen van objecten voor de openbare ruimte. Haar vrije werk bestaat uit de teken- en schilderkunst.
Zij heeft tal van kunstwerken in Den Haag gerealiseerd en in 2017 wordt nog een object op de Beresteinlaan geplaatst.

over het werk van Cora Alink

Het is moeilijk een glimlach te onderdrukken, als je een werk van Cora Alink ziet. Er gaat een heel directe charme uit van de scènes die ze je voorschotelt. Met weinig middelen en trefzekere gebaren tovert ze een samenzijn van figuren op het doek dat heel vanzelfsprekend overkomt. Er wordt samen vergaderd, gegeten, gedanst, gemusiceerd en nog veel meer. Soms schildert ze ook een eenzame figuur. Deze tuurt dan in de verte, rent hard, krabt zich, maar kijkt soms ook t.v. vanuit een luie stoel.

In het recente werk spelen aandoenlijke hondjes met menselijke trekken de hoofdrol. Eerder was er een kleine serie barende vrouwen en een serie over varkentjes. Stilistisch is er een grote overeenkomst tussen deze series. Bij allemaal zijn de figuren met soepele lijnen neergezet en krijgt de kijker niet meer informatie dan nodig. Door deze wijze van werken krijgen de figuren een heel dynamische en spontane uitstraling, zelfs als er sprake is van melancholie. De achtergronden houdt Alink simpel. In de eerste twee series zijn ze nog zeer schilderachtig en zien we met krachtige kwaststreken in elkaar gemengde kleuren. In de laatste serie, met de hondjes, heeft een radicale versimpeling plaatsgevonden. De achtergrond bestaat uit het ruwe ongeprepareerde linnen en de figuren zijn met gesso (een witte, verfachtige substantie waarmee schilderslinnen wordt geprepareerd) geschilderd.

Met deze stap zie je dat Alink zich toespitst op wat ze werkelijk wil met een schilderij: eerlijk, direct en economisch communiceren over gevoelens en gedachten die haar bezighouden. Behalve de eerlijke, niets verhullende aanwezigheid van het materiaal en de spontane schetsmatige stijl van werken is er ook de wijze waarop ze de inhoud van haar schilderijen vorm geeft. Ik doel op de vondst om via een figuur die geen individualiteit heeft, eigenlijk meer een type is, een gevoel op de kijker over te brengen. Dit gevoel krijgt hierdoor een heel speciale kwaliteit. Humor en melancholie komen bij elkaar. Cartoonesk getekende dieren, en soms ook mensen, in herkenbare situaties ontlokken je al snel een glimlach. Figuren zonder individualiteit behouden echter altijd een bepaalde afstand tot ons kijkers, hoe herkenbaar ook hun situatie. Misschien dat juist de herkenbaarheid van de situaties de afstand meer voelbaar maakt. In hun vrolijkheid en in hun droefenis blijven ze onbereikbaar voor ons. We kunnen ze niet troosten en niet met ze spelen. Ze leven teruggetrokken in hun eigen onschuld. Die onbereikbaarheid wekt een zekere melancholie.

We ontmoeten in de schilderijen van Cora Alink sympathieke dieren in herkenbare situaties die bijna tastbaar aanwezig zijn. Zo direct zijn ze op het ruwe linnen gebracht – zonder opsmuk, ongepolijst, in één beweging slechts. Daarentegen onttrekt zich hun ongecompliceerde, pure wereld aan de onze. Op een manier zoals je die alleen bij kinderen aantreft. Het is ook alleen bij kinderen dat je die typische combinatie van magie en onbeholpenheid (of onopgesmuktheid) ziet. Die onvoorwaardelijke, tegelijk uitgelaten en bloedserieuze betrokkenheid bij wat ze doen, met name als het om een spel gaat waarbij volwassen gedrag wordt geïmiteerd.

Het lijkt alsof Alink met deze schilderijen wil zeggen: wees ongecompliceerd! Mij valt het op dat wanneer de hondjes dansen of musiceren, hun speelse aard samenvalt met wat ze doen. Doen ze iets ‘gecompliceerds’, zoals vergaderen, maar ook aan tafel eten, t.v. kijken of op het toilet zitten, dan krijgt de situatie iets kolderieks en soms ook absurds. Een beetje zoals wanneer een klein kind moeders kleren aantrekt. Het past niet, het is eigenlijk heel raar, maar omdat het een kind is, vind je het aandoenlijk en grappig. De aard van een kind valt niet samen met sommige vormen van volwassen en cultureel bepaald gedrag, zoals vergaderen, beschaafd aan een tafel eten, uitgeteld voor de t.v. hangen en netjes op het toilet zitten.

Opvallend genoeg valt de aard die we aan kinderen toekennen wel samen met volwassen en culturele activiteiten als dansen en musiceren. Zo lijken de schilderijen van Alink, naast hun geheel eigen sfeer en onderwerp, ook een test te vormen voor onze volwassen, dagelijkse culturele activiteiten. Welk cultureel gedrag is vanzelfsprekend, spontaan en vloeiend als haar lijnen? Welk cultureel gedrag is opgelegd en gebaseerd op beheersing, remmingen en passiviteit? Kijk naar de schilderijen van Cora Alink en je weet het!

Als je de oudere serie over barende vrouwen (1998) in dit licht beschouwt, dan valt op hoe gretig en welbewust de boreling uit zijn moeder kruipt – bijna springt! In de meeste schilderijen kijkt de moeder nogal verbaasd en gaat de kleine zijn eigen gang of heeft een blik naar zijn moeder toe van “Dat had je niet gedacht, hè!”. Zo lijkt me dat Cora Alink soms ook behoorlijk verbaasd zal zijn over de schilderijen die uit haar geboren worden. Zoveel levenslust, brutaliteit en eigengereidheid die zich kordaat manifesteren. Met een kwetsbare kant, dat wel. Die ongebreidelde spontaniteit is kwetsbaar voor vele aspecten in onze cultuur, die haar, onbedoeld vaak, onderdrukken of vervangen door goedgekeurd gedrag.

Dan blijkt ook dat de aanvankelijk opgemerkte humor en afstand in de scènes (die voor een zekere melancholische toets kan zorgen) een verdieping krijgt. Ze weerspiegelt de verhouding tot het kind in onszelf. Het is het plezier van de herkenning en de melancholie om de onbereikbaarheid, het voorgoed voorbije, die samenkomen.

De schilderijen van Cora Alink putten uit de grillige fantasiewereld en het kattenkwaad van, wellicht, haar eigen kindertijd. Als deze tijd voorbij is, dan hebben deze zaken nog niet hun relevantie verloren, zo lijkt ze te zeggen. De hersenspinsels en het kattenkwaad uit onze kindertijd waren slechts uitingen van iets wat altijd in ons blijft voortleven, namelijk de pure wil om te leven, ongeacht de omstandigheden. Dit ‘kind’ in ons is vaak door de ‘omstandigheden’ monddood gemaakt. Cora Alink lijkt een brug te willen slaan tussen dit innerlijke, van ons dagelijks leven zo ver afstaande, oord en onze realiteit hier en nu. Ze slaagt hierin door te getuigen van kinderlijke spontaniteit in een stijl die even materieel en aanwezig is als het linnen waar je naar kijkt.

Vincent Botella